Ostatni akcent zakończonego sezonu

Niemce* to jednak są! - pomyślałem sobie po otwarciu koperty formatu A4, której bynajmniej nie spodziewałem się otrzymać. A koperta owa zawierała dyplom (Niemcy nazywają to Urkunde), 68-stronnicowy, kolorowy i bogato ilustrowany Ergebnisheft (w wolnym tłumaczeniu, Zeszyt wyników) oraz garść statystyk dotyczących mojego biegu.

Wykorzystajmy zatem tą okazję i wróćmy raz jeszcze do wydarzeń przedpołudnia 30 września 2012 roku, jakie miały miejsce w stolicy państwa nazywanego przez autochtonów Deutschland.

Na metę 39 Maratonu Berlińskiego dotarłem w trzy godziny, czterdzieści trzy minuty i szesnaście sekund (3:43:16) po wystrzale startera, a w trzy godziny, trzydzieści trzy minuty i pięćdziesiąt dwie sekundy (3:33:52) od momentu przekroczenia linii startu. Przede mną uczyniło to (przekroczyło metę) siedem tysięcy osiemset dziewiętnaście osób, w tym tysiąc pięćdziesiąt jeden panów po trzydziestce - inaczej rzecz ujmując zająłem odpowiednio miejsca 7820/34377 w open oraz 1052/3138 w kategorii M30.

Pierwszą połowę dystansu pokonałem w godzinę, czterdzieści sześć minut i dwadzieścia sześć sekund (1:46:26), z kolei drugą dokładnie o minutę wolniej (1:47:26), co dobitnie dowodzi pomyłki przy rozkładaniu sił, zwłaszcza iż moją taktyką było nie utrzymanie stałego tempa, a wręcz stopniowe przyspieszanie. A propos tempa - średnie jakie uzyskałem na całym dystansie to 5:04 min/km, co z kolei przekłada się na prędkość 11,84 km/h.
Tu mała dygresja, bieganie w kilometrach na godzinę kojarzy mi się przede wszystkim z treningiem na bieżni mechanicznej i jak spojrzałem na ową średnią prędkość z trasy maratonu, uwzględniając najświeższe wspomnienia z treningu na bieżni, dotarło do mnie ile jeszcze pracy przede mną, aby choć zbliżyć się do formy ze schyłku lata 2012.

I na koniec jeszcze międzyczasy z odcinków pięciokilometrowych:
05 km: 0:25:48
10 km: 0:25:12/0:51:00
15 km: 0:24:59/1:15:59
20 km: 0:25:04/1:41:03
25 km: 0:24:55/2:05:58
30 km: 0:25:36/2:31:34
35 km: 0:25:07/2:56:41
40 km: 0:25:30/3:22:11
Wniosek? Kryzys (a właściwie jego pierwsza fala) zaczął się dosyć wcześnie, bo jeszcze przed trzydziestym kilometrem. Między kilometrem trzydziestym a trzydziestym piątym jeszcze walczyłem. Po trzydziestym piątym również walczyłem, ale już tylko o minimalizację strat.

39. BMW Berlin Marathon był moim pierwszym startem zagranicznym i być może na zachód od Odry takie przesyłki są rzeczą normalną, ale przyznaję, iż jej otrzymanie było nie tylko niespodzianką ale i sprawiło mi niemałą przyjemność. Zastanawiam się czemu u nas nie przyjął się taki zwyczaj. Osobiście obstawiam, iż wymagałoby to po prostu większych nakładów, a wiemy dobrze jak odbierane są w lokalnym środowisku biegowym rzekomo wygórowane opłaty startowe. A może Waszym zdaniem powód jest zgoła inny?

*Celowo używam tu niezbyt poprawnej formy, nawiązując tym samym do jednego ze skeczów mojego ulubionego kabaretu, nawiązującego do naszych stosunków z zachodnim sąsiadem.