Co Ty wiesz o bieganiu... plajboju?

Na początek napiszę, że nie jestem stałym czytelnikiem Playboya, jakoś nie widzę tego pisma. Tak wiem, wielu przytoczy argument, że "Playboy, to nie tylko gołe baby". Wydaję mi się jednak, że wartościowe pismo można stworzyć bez gołych bab... Ale raz jeden się skusiłem. Skusiła mnie informacja, że w najnowszym numerze znalazł się dodatek zredagowany przez twórców portalu Bieganie.pl.

Dodatek zajmuje strony od 89 do 98 - dziesięć z liczącego ponad sto dwadzieścia stron magazynu, zapowiada się nieźle...
Strona pierwsza - tytułowa. Możemy się dowiedzieć, że na kolejnych znajdziemy konkretne porady biegaczy początkujących, ambitnych amatorów oraz zaawansowanych, przeczytać o energetycznych zygzakach i potędze koloru sushi green, jak również o bieganiu ekstremalnym.
Strona druga - w trzech szpaltach garść (garstka właściwie) porad dla każdej z wspomnianych wcześniej grup biegaczy oraz krótki opis dedykowanych tym właśnie grupom pulsometrów znanej marki (tej, co to niektórzy mylą ją z odzieżą na chłodne dni).
Strona trzecia - reklama zegarka. Nie sportowego, choć twarzą kampanii jest sportowiec.
Strona czwarta - opis butów do biegania. Nie butów jako takich, lecz konkretnego modelu konkretnej marki. Przy czym zdjęcia zajmują jakieś 80% powierzchni zajmują zdjęcia. Na dole strony jest jeszcze krótki opis programu dla biegaczy działającego na telefonach komórkowych (tego samego producenta, co buty).
Strona piąta - reklama portalu internetowego.
Strona szósta - opis odzieży do biegania. Odzieży tegoż samego producenta, co wcześniej wspomniane obuwie i program.
Strona siódma -  reklama butów. Tych ze strony czwartej dodatku.
Strona ósma - opis butów i odzieży do biegania. Tym razem jednak inny producent.
Strona dziewiąta - reklama akcji biegowej, która miała miejsce w ostatnich dniach sierpnia (numer pisma - wrześniowy). Nie zdradzę oczywiście jaka akcja i kto jest organizatorem, ale twarz kampanii nie zdobyła mistrzostwa świata w biegu na 100 m..;)
Strona dziesiąta - tekst o bieganiu w wydaniu ultra. Pół strony tekstu plus zdjęcie drugie pół strony (prawie pół, bo na samym dole zmieścił się jeszcze opis, dwóch gadżetów do biegnia.

Jakby to podsumować? Dziesięć stron, w tym półtora wartościowego tekstu. Chyba trochę mało. Gdyby nie to, że kupiłem owo pisemko z czystej ciekawości, żałowałbym wydanych "dziewięć dziewięćdziesiąt dziewięć". Z drugiej jednak strony, jak to trafnie zauważyła moja Ślubna, Playboy to pismo dla "gadżeciaży".
Ktoś napisał na "fejsie", że jeśli "chociaż 10 osób o przeczytaniu tego tekstu wstanie zza telewizora i potruchta to będzie sukces". Pewnie będzie... chociaż, cytując klasyka, "no nie mam przekonania..."