Nike LunarHaze+

Test męskich butów do biegania Nike LunarHaze+

Przedmiot i charakter testu

• Model: Nike LunarHaze+, męskie
• Przebieg: ok. 75 km, w tym 8 bieg II Grand Prix Poznania w biegach przełajowych
• Gdzie testowane: nawierzchnie utwardzone typu (asfalt, kostka brukowa) drogi leśne i parkowe, nawierzchnia tartanowa
• Warunki pogodowe podczas testu: buty testowane w okresie wiosennym (kwiecień-maj), w zakresie temperatury od +10 do +20°C, w warunkach suchych

Wrażenie ogólne

Buty od razu przyciągają wzrok i posiadają cechę raczej nie kojarzoną z butami do biegania – są po prostu ładne. Zastosowanie dwóch warstw siatki o różnym rozmiarze oczek – jaskrawo żółtej od spodu oraz ciemnej (rozmieszczonej dodatkowo miedzy elementami składającymi się na swego rodzaju kratownicę) na wierzchu tworzy bardzo przyjemny efekt wizualny.
Po pierwszym założeniu odniosłem wrażenie zbyt ciasnego opięcia stopy. Wrażenie to minęło po chwili, niestety podczas pierwszego treningu wróciło ze zdwojoną siłą.

Cechy biomechaniczne

Amortyzacja

Sposób wykonania buta (proces technologiczny przy znacząco zwiększonej temperaturze i ciśnieniu) sprawia, że wiązania buta są silniejsze oraz lżejsze, natomiast rozwiązanie Dynamic Support zapewnia stopie wsparcie we wszystkich fazach przetaczania. Zastosowanie pianki Lunarlon zapewnia bardzo dobrą amortyzację nie tylko na twardym (ale i równym) podłożu, lecz również podczas biegania „w terenie” przy nadepnięciu na kamień, szyszkę czy korzeń.

Stabilizacja

Optymalny komfort przy odbiciu oraz zachowanie płynności ruchu osiągane są dzięki płaskiej konstrukcji przedniej części podeszwy.

Cechy użytkowe

Dopasowanie cholewki

Za dopasowanie do stopy oraz wygodę podczas biegu odpowiadać ma bezszwowa konstrukcja oraz zastosowanie kołnierza z meshu. Niestety należy stwierdzić, że dopasowanie jest aż „za dobre” i wydaje się być prawdziwą opinia jednego z internautów, iż but niekoniecznie przeznaczony jest dla biegaczy o szerokiej stopie. W moim przypadku pierwszy trening skończył się bólem uciśnionych (dosłownie) stóp. Podczas kolejnych treningów mogłem już cieszyć się prawie idealnie dopasowanym butem. Prawie, albowiem but wydaje się odmawiać współpracy z nie-nowymi skarpetkami. Dwa treningi, na które założyłem skarpety starsze niż buty, zakończyły się poważnymi obtarciami pięt.
Podkreślenia wymaga natomiast fakt rozwiązania górnej części języków, w postaci czegoś na kształt poduszki, która dodatkowo chroni przed uciskiem węzła sznurówek na stopę.

Dynamika

Dobre dopasowanie oraz niewielki ciężar buta (ok. 330 g) dają poczucie lekkości i szybkości, co potwierdziło się przez poprawienie życiówki na 5 km o bez mała minutę.

Przyczepność

Do wykonania podeszwy użyto gumy węglowej BRS 1000, o wydłużonej żywotności. Waflowy profil zapewnia bardzo dobrą przyczepność zarówno na utwardzonym, jak i naturalnym podłożu. Sporadycznie pomiędzy elementy podeszwy dostają się małe kamyki – do ich pozbycia się wystarczy jednak odpowiednie postawienie stopy (szurnięcie).

Wodoodporność

Buty nie zostały wykonane jako wodoodporne. Nie miałem też okazji sprawdzić jak zachowują się w warunkach wilgotnych.

Oddychalność

Technologia Nike Hyperfuse ma za zadanie zapewnić komfort termiczny, jednak pod koniec dłuższego biegu w temperaturze zbliżonej do temperatury pokojowej pojawia się uczucie „ciepłej stopy”.

Podsumowując, jestem zdania, że buty wymagają dłuższego okresu wstępnego (polegającego np. na chodzeniu w nich pod domu) ab mogły się lepiej (i bezboleśnie) do stóp dopasować. Gdyby jeszcze pominąć problemy z obtarciami pięt (które nie pozostały bez wpływu na sam proces testowania), mógłbym niemalże powiedzieć, że mam do czynienia z butami idealnymi.

Opis techniczny buta

Dzięki innowacyjnej, prawie bezszwowej cholewce uzyskano niesamowicie niską wagę buta (329 gramów), rewelacyjną oddychalność oraz trwałość. Polecany prawie dla wszystkich typów biegaczy (o uniwersalnym typie stopy, nadsupinatorów oraz lekkich nadpronatorów).

Test przeprowadzono dla portalu eTrampki.pl.