15 marca 2010

Ojciec + Syn = 20 km

Atmosferę VI Maniackiej Dziesiątki wraz z tatą zaczęliśmy czerpać już w piątek wieczorem, gdy wybraliśmy się do biura zawodów, by odebrać nasze pakiety startowe. Wraz z numerami (1200 ja i 1190 ojciec) całą masę "suwenirów" (m.in. koszulki biegowe). W biurze natknęliśmy się na znaną poznańską biegaczkę, panią Marię (jedna z słuchaczek wspomniała o niej dzisiaj podczas audycji Kuby Strzyczkowskiego w radiowej Trójce, a mój kolega zażartował, że ona biega z parasolką, by wyhamować na mecie) oraz Jerzego Skarżyńskiego, z którym uciąłem sobie krótką rozmowę na temat realizacji biegowych zamierzeń. Wprawdzie obiecywałem sobie, że pierwszą książkę Skarżyńskiego kupię sobie jako nagrodę za ukończenie maratonu, ale skończyło się na tym, że wróciłem do domu z "Biegiem przez życie".
A w sobotę tuż przed południem zameldowaliśmy się na starcie - oczywiście po uprzednim przebraniu się, rozgrzewce i innych rzeczach, które zwykło się robić przed startem w zawodach. Tata an okrągło powtarzał, że mnie puści przodem a sam będzie będzie sobie biegł swoim tempem. Ja zaś miałem takie założenie, że rozpocznę spokojnym tempem, ale na każdym kolejnym kilometrze będę po trochu przyspieszał. Tymczasem na pierwszym kilometrze ojciec narzucił takie tempo (5:17 min/km), że musiałem skorygować ten plan i po prostu biec. Po pierwszym kilometrze ojciec rzeczywiście odpuścił i został w tyle a ja po prostu biegłem nie myśląc już za bardzo o tempie. Co nie znaczy, ze nie spoglądałem na zegarek - niektóre kilometrowe odcinki przebiegłem w czasie krótszym od pięciu minut. Mimo takiego tempa czerpałem pełną przyjemność z biegu i pozwalałem sobie na rozmowy ze współbiegaczami, obstawą fotograficzną jak również na wyrażanie wdzięczności zagrzewającym nas do walki kibicom.
Jakieś dwieście, trzysta metrów przed metą zrównał się ze mną chłopak w koszulce Drużyny Szpiku. Stwierdziłem, że się do niego podłącze, aby mnie pociągnął do mety. Suma summarum wyszło na to, że ciągnęliśmy się nawzajem i tak wybiegałem czas (netto) 0:51:30!
I nic to, że pogoda była na tyle nieprzyjazna, że żeńska część rodziny (babcia, teściowa, żona i oczywiście mój czteromiesięczny milion dolarów) nie mogła nam kibicować. I nic to, że na liście wyników obok mojego numeru i czasu widnieje niejaki Łukasz Moliński (rocznik 1982). Radość z debiutu na dystansie 10k - bezcenna!

Acha, ojciec dobiegł z czasem 1:04:46. Czyli w biegu łączonym na 20 km uzyskaliśmy wynik 1:56:16...

2 komentarze:

  1. Gratulacje! Jak na debiut i TAKĄ zimę, to bardzo ładny czas wybiegałeś, naprawdę!

    OdpowiedzUsuń
  2. Wielkie brawa i gratulacje dla Ojca i Syna :)właśnie miałem problem Cię znaleźć w wynikach:( Świetny bieg pokoleń zaliczyliście :) Pozdrawiam Was obu bardzo serdecznie :))

    OdpowiedzUsuń

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...